วันที่ 15 สิงหาคม 2562 นายแพทย์ประภาส อุครานันท์ ผู้อำนวยการโรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์ เปิดเผยว่า ในโอกาสปี 2562 ครบรอบ 72 ปี โรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์ ได้จัดพิธีเททองหล่อรูปเหมือน สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (ติสฺโส อ้วน) โดยได้รับความเมตตาจาก พระธรรมธัชมุนี (อมร ญาโณทโย) เจ้าอาวาสวัดปทุมวนารามราชวรวิหาร กรุงเทพมหานคร รักษาการเจ้าคณะภาค ๑๐ มาเป็นประธานฝ่ายสงฆ์ นายสฤษดิ์ วิฑูรย์ ผู้ว่าราชการจังหวัดอุบลราชธานี ให้เกียรติมาเป็นประธานฝ่ายฆราวาส ณ ลานหน้าอาคารอำนวยการ

พิธีเททองมีพระสงฆ์สมณศักดิ์ 10 รูป เจริญพระพุทธมนต์ เจริญชัยมงคลคาถา พระเถระ ๔ รูป นั่งปรกอธิษฐานจิตพิธีถวายจตุปัจจัยไทยทาน พระสงฆ์อนุโมทนา กรวดน้ำรับพร และถวายภัตตาหารเพล โดยมี นายแพทย์ทวีศิลป์ วิษณุโยธิน สาธารณสุขนิเทศก์ เขตสุขภาพที่ 10 แขกผู้มีเกียรติ คณะกรรมการบริหาร บุคลากร ข้าราชการบำนาญโรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์ สื่อมวลชน และผู้มีจิตศรัทธา มาร่วมบุญกันเป็นจำนวนมาก

โรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์ เป็นโรงพยาบาลขนาด 550 เตียง ตั้งอยู่เลขที่ 212 ถ.แจ้งสนิท อ.เมือง จ.อุบลราชธานี มีพื้นที่ 390 ไร่ 2 งาน 64 ตารางวา ก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 2489 โดย ศาสตราจารย์นายแพทย์ฝน แสงสิงแก้ว ผู้อำนวยการโรงพยาบาลโรคจิต และ พันโทนายแพทย์นิตย์ เวชชวิศิษฐ อธิบดีกรมการแพทย์สมัยนั้น ซึ่งพิจารณาเห็นว่า ภาคอีสานเป็นภาคที่มีอาณาเขตกว้างขวาง มีประชากรถึง 1 ใน 3 ของประเทศ แต่ยังขาดบริการด้านสุขภาพจิต จึงได้ดำเนินการก่อสร้างโรงพยาบาลโรคจิตขึ้น และเปิดบริการรักษาพยาบาลผู้ป่วยจิตเวชครั้งแรก เมื่อวันอังคารที่ 15 กรกฎาคม 2490 เรียกชื่อว่า "โรงพยาบาลโรคจิตต์ภาคอีสาน จังหวัดอุบลราชธานี" สังกัดกองสุขภาพจิต กรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข

ระยะแรก ใช้เรือนไม้ชั้นเดียวเป็นศาลาคนไข้นอก ต่อมาสถานที่เริ่มคับแคบ ไม่สะดวกต่อการปฏิบัติงาน จึงได้ดำเนินการก่อสร้างอาคารผู้ป่วยนอกขึ้นใหม่ ในปี 2493 และขอนามของเจ้าคุณ สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ ซึ่งเป็นพระเถระที่ประชาชนชาวอีสานเคารพบูชา เป็นชื่อตึก เรียกว่า "ตึกสมเด็จพระมหาวีรวงศ์" มีพิธีวางศิลาฤกษ์ เมื่อวันที่ 21 มีนาคม 2493 ดังนั้น จึงถือเอาวันที่ 21 มีนาคม เป็นวันเกิดของโรงพยาบาล

และเพื่อให้เป็นมงคลนาม "โรงพยาบาลโรคจิตต์ภาคอีสานจังหวัดอุบลราชธานี" จึงได้เปลี่ยนชื่อเป็น "โรงพยาบาลพระศรีมหาโพธิ์" ในปี 2497 ตามชื่อต้นพระศรีมหาโพธิ์ ที่ท่านนำมาปลูกไว้ที่หน้าวัดสุปัฏนาราม ตรงที่หล่อพระพุทธสัพพัญญูเจ้านั่นเอง

สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (ติสฺโส อ้วน) พระเถระชั้นผู้ใหญ่ ท่านเป็นชาวอุบลราชธานี เป็นอดีตเจ้าอาวาสวัดสุปัฏนาราม เป็นผู้มีความสามารถสูง มีความถนัดพิเศษด้านการศึกษา การปกครอง เป็นครูนักเทศน์ นักประพันธ์ เจ้าของคติธรรม คำขวัญเตือนใจอันลึกซึ้งทั้งทางธรรมและทางโลก เป็นที่ประจักษ์แก่สาธุชนทั่วไป จนได้รับพระราชทานสถาปนาสมณศักดิ์เป็นสมเด็จพระราชาคณะ และได้รับพระราชทานตำแหน่งสุดท้ายเป็นสังฆนายก องค์แรกของคณะสงฆ์ไทย ในปี 2493 ผลงานของท่านมากด้วยปริมาณและคุณภาพ ไม่ง่ายนักที่จะมีใครทำได้ ในช่วงชีวิตหนึ่ง จึงได้การยอมรับว่าเป็น “ปราชญ์ คนสำคัญของเมืองอุบล” โดยแท้ 

ข่าวโดย // ณัฏฐณิชา สุภาพ นักประชาสัมพันธ์