วันที่ 14 มกราคม 2567 เฟสบุ้ค นายสุขสันติ์ แก้วสง่า ได้โพสต์ภาพสถานที่ บริเวณที่ปักกลดครั้งแรกของหลวงปู่ชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง เมื่อปี พ.ศ.2497 อยู่บริเวณด้านข้างอุโบสถ ดังนี้

สำหรับกำเนิดวัดหนองป่าพงนั้น จากหนังสือกตัญญุตา บูชาคุณ 100 ปี พระโพธิญาณเถร (ชา สุภทฺโท) กล่าวไว้ว่า ในช่วงบ่ายของวันจันทร์ ที่ 8 มีนาคม พ.ศ.2497 หลวงพ่อซา พร้อมคณะเดินธุดงค์มาถึงชายป่าดงดิบอันหนาทึบ ที่ชาวบ้านในสมัยนั้นเรียกว่า "ดงหนองป่าพง" ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านก่อ บ้านเกิดของหลวงพ่อประมาณ 2-3 กิโลเมตร

หลวงพ่อได้ปรารภถึงเหตุที่เดินทางมาสถานที่แห่งนี้ว่า "แต่ที่มาถึงวัดป่าพงนี้ ก็มีญาติโยมแม่นิมนต์มาก็ได้มานี่ มาอาศัย เพราะเราก็...ท่านเป็นผู้อุปการะมา แต่เกิดมาก็ยังไม่มีอะไรจะตอบแทนบุญคุณของท่าน เลยวกมาอยู่ที่วัดหนองป่าพงนี้

สมัยนั้นอาตมาเป็นเด็กๆ ได้ยินโยมพ่อเล่าให้ฟังว่า ท่านอาจารย์เสาร์... ท่านมาพักอยู่ที่นี่ โยมพ่อเคยได้มาฟังธรรมกับท่าน อาตมาเป็นเด็กๆ ยังจำได้ ความจำเช่นนี้มันติดอยู่ในใจตลอดเวลา นึกอยู่เสมอเลย...

อันนั้นพระปฏิบัติเคยมาอาศัยอยู่นี้ เมื่อได้ออกประพฤติปฏิบัติแล้ว ความรู้สึกอันนี้มันมีในใจตลอดเวลา เมื่อหันหน้าเข้ามาทางบ้าน ก็นึกถึงป่านี้แหละมิได้ขาด"

แม้ป่าแห่งนี้ จะเป็นจุดสุดท้ายแห่งชีวิตธุดงค์ของหลวงพ่อชา แต่ประสบการณ์จากชีวิตธุดงค์ ยังทรงไว้ซึ่งคติธรรมคำสอนอันล้ำค่าสำหรับกุลบุตรลูกหลานที่เข้ามาศึกษาปฏิบัติในสำนักวัดหนองป่าพงแห่งนี้

หลังจากที่หลวงพ่อและคณะ พำนักอยู่ที่ดงป่าพงได้ 10 วัน ถึงวันเพ็ญเดือน 4 ปีมะเส็ง เวลาประมาณทุ่มกว่า ๆ มีญาติโยมมาฟังธรรมสักสิบกว่าคน หลวงพ่อได้เตือนทุกคนล่วงหน้า ให้อยู่ในความสงบ มีอะไรเกิดขึ้นก็อย่าได้ตกใจ อย่าส่งเสียง

เมื่อหลวงพ่อแสดงธรรมไปสักครู่ บังเกิดดวงไฟสว่างคล้ายดาวหาง ปรากฎขึ้นทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ แล้วลอยลับตาไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ แสงนั้นสว่างเจิดจ้าดุจกลางวัน ราวกับจะเป็นบุพนิมิตอันงดงาม และเป็นมงคลยิ่งของวัดหนองป่าพง แต่หลวงพ่อท่านไม่ได้สำคัญมั่นหมายอะไร คงแสดงธรรมไปเรื่อย ๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ญาติโยมทุกคนก็พากันนั่งเงียบ แม้ว่าจะเต็มไปด้วยความสงสัยและประหลาดใจ ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา

หลวงพ่อไม่ยอมเอ่ยถึงเรื่องนี้อีก และนี่ก็เป็นนโยบายในการอบรมชาวบ้านของท่านตลอดมาว่า แม้สิ่งอัศจรรย์ ก็เป็นสักแต่ว่าสิ่งธรรมดานั่นเอง อย่าพึ่งตื่นเต้นกับมันเลย

อย่างไรก็ตาม รุ่งเช้าหลวงพ่อพาญาตีโยมออกไปปักเขตวัด โดยอาศัยที่ขึ้นและดับของแสงสว่างนั้นเป็น
ประมาณ ท่านได้กะที่ไว้ประมาณ 187 ไร่