วัดภูพร้าว หรือวัดสิรินธรวรารามภูพร้าว เป็นอีกสถานที่หนึ่ง ที่พระมหาเถระตลอดครูบาอาจารย์ พระอาจารย์บุญมาก ได้จาริกมาบำเพ็ญภาวนาปฏิบัติกรรมฐาน พร้อมกับญาติโยมบ้านแก่งยาง อ.พิบูลมังสาหาร ขอสร้างเป็นที่พักสงฆ์เพื่อใช้พักปักกลด ปฏิบัติธรรมระหว่างการเดินทางไปมา ลาวไทย ในระหว่างปี 2495-2516

หลังจากนั้น พระอาจารย์บุญมากได้เดินทางกลับ สปป.ลาว สถานที่แห่งนี้จึงถูกปล่อยรกร้างเรื่อยมา เนื่องจากเป็นพื้นที่ภูเขาสูงชันคล้ายสันมีดอีโต้ ไม่มีแหล่งน้ำ ประกอบกับไฟไหม้ป่าทุกปี จึงไม่มีพระสงฆ์อาศัยอยู่ประจำ จะมาพักได้เฉพาะฤดูฝน

เมื่อปี พ.ศ.2542 โดย พระครูกมลภาวนากร(สีทน กมโล) วัดภูหล่น ต.สงยาง อ.ศรีเมืองใหม่ จ.อุบลราชธานี ได้รับอาราธนานิมนต์มาภูพร้าว และดำเนินการขอตั้งเป็นวัดในพระพุทธศาสนา บูรณะสืบต่อมา

จนถึงปี พ.ศ.2549 ท่านได้มรณภาพลง โดยเขียนข้อความฝากไว้เป็นข้อเตือนใจแก่เหล่าคณะศิษยานุศิษย์ (ปัจฉิมลิขิต) มีใจความว่า

“จงเอาธรรมเป็นเกาะ เป็นที่พึ่ง
อย่าเอา หรือแสวงหาอย่างอื่นให้วุ่นวาย
และจงตั้งตนไว้ในความไม่ประมาททุกเมื่อ
ก็จะเป็นผู้อุดมมั่งคั่งสมดังปรารถนาทุกประการ
จบและลาจากกันเพียงเท่านี้ พุทโธ สุคโต"

ในการนี้ ขอเชิญทุกท่านที่มีจิตศรัทธาร่วมงาน วันบูรพาจารย์รำลึก และวันครบรอบ 18 ปี มรณกาล พระครูกมลภาวนากร (สีทน กมโล) ณ วัดสิรินธรวรารามภูพร้าว ต.ช่องเม็ก อ.สิรินธร จ.อุบลราชธานี

วันที่ 29 กรกฎาคม 2567
07.19 พระสงฆ์ออกรับบิณฑบาต รอบอุโบสถ
08.09 พิธีขอขมาพระบูรพาจารย์
09.00 ถวายภัตตาหารเช้า
หมายเหตุ พระเถรานุเถระ-พระสงฆ์ ร่วมงานโดยประมาณ 100 รูป