โพสประทับใจที่มีผู้กดถูกใจกว่า 1.5 หมื่นครั้ง มียอดแชร์มากกว่า 300 แชร์ ต่างพูดเป็นเสี่ยงเดียวกันกับเจ้าของโพสว่า..... ครั้งนึงในชีวิต อยากให้ทุกคนได้มาสัมผัสบรรยากาศ สวยงามที่สุดเลย ซึ่งหมายถึง วัดสิรินธรวรารามภูพร้าว หรือวัดภูพร้าว หรือ วัดเรืองแสง อ.สิริธร จังหวัดอุบลราชธานี นั่นเอง

คุณเบส เจ้าของ บ้านไร่ ไออรุณ baan rai i arun อ.กะเปอร์ จ.ระนอง จัดทริปไปเที่ยวจังหวัดอุบลราชธานี ดินแดนภาคอีสาน แผ่นดินตะวันออกสุดสยาม บอกว่า ไปอุบลฯ กันครับ ...ขับรถ พาพ่อกับน้าและพนักงานกลับบ้านเกิดที่ อีสาน 1,300 กิโล จากระนอง ผ่าน ชุมพร -ประจวบ -เพชรบุรี -สมุทรสงคราม -สมุทรสาคร -กรุงเทพ -ปทุมธานี -สระบุรี -นครราชสีมา -บุรีรัมย์ -สุรินทร์ -ศรีสะเกษ -อุบลราชธานี ไกลที่สุดตั้งแต่เคยขับรถไปมาแล้ว ถือโอกาส พาคุณพ่อเที่ยวภาคอีสานด้วยเลยครับ

ประเดิมด้วยภาพสวยๆ ของถนนทางไป ตลาดช่องเม็ก... เย็นนี้สวยจัง จากนั้นได้พากันไปชมความงามของวัดสิรินธรวรารามภูพร้าว ซึ่งตอนค่ำๆ จะมีต้นไม้เรืองแสงให้ชมด้วย คุณเบสถ่ายทอดภาพได้สวยประทับใจแก่ผู้พบเห็น ด้วยแคปชั่นน่ารักๆ.... ได้พา พ่อมาที่นี่แล้วนะครับ ...ครั้งนึงในชีวิต อยากให้ทุกคนได้มาสัมผัสบรรยากาศ สวยงามที่สุดเลย

สำหรับวัดสิรินธรวรารามภูพร้าว เป็นวัดราษฎร์สังกัดคณะสงฆ์ฝ่ายธรรมยุติกนิกาย ตั้งอยู่ ต.ช่องเม็ก อ.สิรินธร จ.อุบลราชธานี ชาวบ้านนิยมเรียกว่า วัดภูพร้าว บ้างเรียก วัดเรืองแสง ตามลักษณะอุโบสถ เดิมพื้นที่ตั้งวัดเป็นป่า มีหน้าผาสูง ไม่มีแหล่งน้ำ จึงไม่มีชาวบ้านอาศัยอยู่

ประมาณปี พ.ศ. 2495–2498 พระอาจารย์บุญมาก ฐิติปัญโญ เดินทางจากประเทศลาว มาพักปักกลดที่ภูพร้าว และสร้างวัดมีเนื้อที่สร้างวัดประมาณ 500 ไร่ และให้ชื่อว่า "วัดภูพร้าว" ต่อมาราว พ.ศ.2516–2517 พระอาจารย์บุญมากได้เดินทางกลับไปยังวัดภูมะโรง เมืองจำปาสัก เนื่องจากเกิดความไม่สงบทางการเมืองในประเทศลาว วัดภูพร้าวจึงถูกปล่อยร้างเรื่อยมา

พ.ศ.2535 อำเภอสิรินธรได้แยกตัวออกจากอำเภอพิบูลมังสาหาร จึงได้เปลี่ยนชื่อวัดมาเป็น "วัดสิรินธรวราราม" ตามชื่ออำเภอ จน พ.ศ. 2542 พระครูกมลภาวนากร เจ้าอาวาสและผู้บูรณะพัฒนาวัดภูหล่น ตำบลสงยาง อำเภอศรีเมืองใหม่ จังหวัดอุบลราชธานี ได้เข้ามาบูรณะวัด จนได้รับอนุญาตตั้งวัดเมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ.2545 ในนาม "วัดสิรินธรวรารามภูพร้าว" มีเนื้อที่วัดทั้งหมด 15 ไร่ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ.2547

จุดเด่นของวัด คือ อุโบสถที่ผนังภายนอกมีงานพุทธศิลป์รูปต้นกัลปพฤกษ์เรืองแสง ออกแบบโดยคุณากร ปริญญาปุณโณ ตัวอุโบสถมีต้นแบบมาจากวัดเชียงทอง ประเทศลาว เสาแต่ละต้นลงลวดลายด้วยมือ โดยรอบนอกเป็นลายดอกบัวและสัตว์ทั้งหลายตามคติบัว 4 เหล่า ทางเข้าเป็นต้นสาละ ต้นมะขามป้อม ต้นสมอ และด้านในสุดเป็นต้นโพธิ์ เบื้องหลังพระประธานในอุโบสถ แกะสลักไม้เป็นต้นโพธิ์