ขอเชิญร่วมทำบุญตักบาตรพระสงฆ์ สามเณร จำนวน 150 รูป บำเพ็ญกุศลอุทิศถวาย หลวงปู่มั่น ภูริทตุโด บุคคลสำคัญของโลก สาขาสันติภาพ และอดีตบูรพาจารย์ เจ้าอาวาสวัดเลียบ วันพุธที่ 20 มกราคม 2564 เวลา 07.00 น. ณ วัดเลียบ อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี

วัดเลียบ อุบลราชธานี เดิมเป็นสำนักสงฆ์สายวิปัสนา สร้างเมื่อ พ.ศ.2391 ตรงกับปลายรัชกาลที่ 3 ชื่อของวัดเลียบ น่าจะมาจากการที่เป็นวัดที่สร้างขึ้นเลียบคูเมือง ในแนวกั้นแม่น้ำมูล ซึ่งต่อมาคือ ถนนเขื่อนธานี นั่นเอง สำนักสงฆ์แห่งนี้ มีอายุได้ 44 ปี มีเจ้าอาวาสปกครองมา 10 รูป จนถึงยุคท่านพระอาจารย์ทิพย์เสนา ทิพฺพเสโน (แท่นทิพย์) ได้มรณะภาพ ก็ไม่มีพระสงฆ์รูปใดครองสำนักสงฆ์แห่งนี้เป็นเวลาร่วมสิบปี

ต่อมาหลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโล ได้มาบุกเบิกสร้างวัดเลียบและเป็นเจ้าอาวาส ตรงกับปี พ.ศ.2435 ในสมัยรัชกาลที่ 5 ได้รับพระราชทานเป็นวิสุงคามสีมาตามพระราชโองการที่ 87/303 ตั้งแต่วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ.2439 เป็นวัดฝ่ายธรรมยุตที่สืบทอดเจตนารมณ์ของหลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโล ต้นธารแห่งสายพระกัมมัฏฐานองค์สำคัญสืบต่อมาตราบจนกระทั่งปัจจุบัน

สถานที่สำคัญที่น่าสนใจภายในวัดเลียบ เริ่มจาก อุโบสถที่ประดิษฐาน "พระพุทธจอมเมือง" พระประธานที่หลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโล ได้ปั้นไว้

ด้านข้างพระอุโบสถเป็น เจดีย์วิหารอนุสรณ์สถาน หลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโล ภายในประดิษฐานรูปเหมือนหลวงปู่เสาร์ กนฺตสีโล หล่อด้วยสำริด,  อัฐิธาตุหลวงปู่เสาร์ และยังเป็นที่เก็บข้าวของเครื่องใช้ของหลวงปู่เสาร์ด้วย

ข้างๆ กันเป็นเจดีย์วิหารอนุสรณ์สถาน หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ภายในประดิษฐานรูปเหมือนหลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต หล่อด้วยสำริด และอัฐิธาตุหลวงปู่มั่น เพื่อให้พุทธศาสนิกชนได้กราบไหว้ และระลึกถึงธรรมะที่ท่านสั่งสอน

หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต เดิมชื่อ เด็กชายมั่น แก่นแก้ว บิดามารดาชื่อ นายคำด้วง-นางจันทร์ แก่นแก้ว เกิดเมื่อวันพฤหัสบดีที่ 20 เดือนมกราคม พ.ศ.2413 ตรงกับวันแรม 4 ค่ำ เดือนยี่ ปีมะเมีย ณ บ้านคำบง ตำบลโขงเจียม อำเภอโขงเจียม จัหวัดอุบลราชธานี ในตระกูลชาวนา บิดามารดานับถือศาสนาพุทธ มีพี่น้องทั้งหมด 9 คน ได้เข้าบวชเณรตอนอายุ 15 ปี และสึกออกมาตามคำขอของบิดาตอนอายุ 17 ปี เพื่อช่วยงานทางบ้าน ต่อมาเมื่ออายุได้ 22 ปี ท่านได้บรรพชาอุปสมบทบวชเป็นพระภิกษุ ณ วัดศรีทอง อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี เมื่อวันที่ 12 เดือนมิถุนายน พ.ศ.2436 ได้ฉายาว่า "ภูริทตฺโต"

หลังอุปสมบท ท่านได้ศึกษาในฝ่ายวิปัสสนากรรมฐาน (ธรรมยุต) กับท่านพระอาจารย์เสาร์ กนุตสีโล ณ วัดเลียบ จังหวัดอุบลราชธานี หลังจากนั้น ท่านได้เข้ามาศึกษาพระปริยัติธรรม ณ วัดปทุมวนาราม และได้ศึกษาอบรมกับท่านเจ้าคุณอุบาลีคุณูปมาจารย์ (จันทร์ สิริจนุโท) วัดบรมนิวาส

หลังจากนั้น ท่านได้ออกฝึกปฏิบัติ "ธุดงคกรรมฐาน" ด้วยองค์ท่านเองตามลำพัง โดยธุดงค์ไปตามสถานที่ที่เป็นป่าเขา ถ้ำ เงื้อมผาทางภาคเหนือ ภาคอีสาน บางครั้งท่านก็ธุดงค์ไปยังประทศพม่า ลาว หลวงพระบาง เป็นต้น ซึ่งในระหว่างธุดงค์ไปนั้น ก็มีคณะศิษยานุศิษย์ที่เลื่อมใสในข้อวัตรปฏิบัติขององค์ท่านได้ติดตามไปแบบห่าง ๆ ด้วย จนต่อมา พระสฆ์เหล่านั้นได้เจริญงอกงามในธรรม จนกลายเป็นพระเกจิอาจารย์องค์สำคัญ ๆ ในเมืองไทย เป็นที่เคารพสักการะของพระมหากษัตริย์และประชาชนชาวไทยและประเทศเพื่อนบ้านเป็นอย่างมากมาย

องค์ท่านได้อาศัยอยู่ตามป่าตามเขาตลอดช่วง 57 ปี ของชีวิตสมณเพศ จนในช่วงระยะ 5 ปี ที่ย่างเข้าวัยชรา จึงได้พำนักเป็นหลักแหล่ง ณ วัดป่าหนองผือนาใน อำเภอพรรณานิคม จังหวัดสกลนคร ซึ่งช่วงนั้น ท่านได้สั่งสอนอบรมศิษยานุศิษย์เป็นจำนวนมาก ชื่อเสียงล่ำลือไปทั่ว มีประชาชนนับถือทั่วประเทศ จนกระทั่งท่านอาพาธหนัก เมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2492 และได้มรณภาพลงอย่างสงบ เมื่อวันที่ 11 เดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2492 เวลา 02.23 น. และคณะศิษย์ได้ร่วมจัดงานประชุมเพลิงท่าน ณ วัดป่าสุทธาวาส อำเภอเมือง จังหวัดสกลนคร เมื่อวันที 30 เดือนมกราคม พ.ศ.2493 สิริรวมอายุได้ 80 ปี